سلام به همه دوستان عزیز مامان ها و باباهای گرامی عمه ، خاله ، دایی و عموها همه عزیزانی که به وبلاگ امیرحسین سرمیزنند و ابراز محبت میکنند چه لایک کنند و چه نکنند همینکه حضور دارند جای خوشحالی هست برامون مدتیه خاله خیلی تنبیلی میکنه جای بسی شرمندگی که نتونستم بیام هر دلیلی هم بیارم نمیتونه کم کاری من واسه بروز کردن وبلاگ امیرحسین عزیزم توجیه کنه امیدوارم به بزرگی خودتان ببخشید قبلا هم گفتم دوست دارم تمامی خاطرات شیرین امیرحسین اینجا به یادگار واسه خودم و خودش و دوستان بزارم اما نوشتن واسم سخته و عکس هم یا ندارم یا دیر میرسه بدستم و یا عکسهای مناسبی برای به اشتراک گذاشتن ندارم به هر حال شرمنده محبتهای همه شما...
امیرحسین و اولین برف تهران پاییز 95
